قندک که دوستمونه، تو جمع ما می‌مونه (اجتماعی ۵سال)

به عقیده ‏ی برخی متخصصان در پنج‏ سالگی مفهوم «خود»، که مستقل از دیگران اما برگرفته از محیط اجتماعی رشد کودک و تعاملات او با گروه ‏های نخستین است، شکل می‏ یابد. کودک، در فرایند کنش‏ های (تعاملات) اجتماعی با اعضاء خانواده و هم‏سالان، خود را در آینه ‏ی دیگران می‏بیند و می‏ شناسد و در‏نتیجه «خود اجتماعی» او شکل می ‏گیرد.
در این فرایند، تقلیدِ نقش دیگران در قالب بازی‏ هایی که در ابتدا فردی است و به‏ مرور گروهی می‌شود به او می ‏آموزد چگونه به دیگران بپیوندد و برای رفع نیازهای خود با آن‏ها همکاری کند. انسان، در فرایندی پیوسته و مداوم از آغاز کودکی تا انتهای عمر، از محیط اطراف و جامعه ‏ای که در آن زندگی می‏ کند شناخت کسب می‏ کند و مهارت‏ های ضروری را برای برقراری ارتباط مناسب با دیگران در جهت رفع نیازمندی‏ هایش، از نیازهای ابتدایی گرفته تا عالی‏ ترین نیازها، می‏ آموزد.
فرایند مهم دیگری که کودک را برای ورود به زندگی اجتماعی آماده می‌کند «جامعه‌پذیری» است. کودک انسان در مسیر رشد، ارزش‏ ها، آداب و هنجارهای جامعه‌ای را که در آن زندگی می‌کند یاد می‌گیرد و درونی می‌کند و به این ترتیب برای پذیرش نقش های اجتماعی آینده آماده می‌شود. از آنجا که جوامع مختلف هنجارها و ارزش های اجتماعی مختلف و متنوعی دارند، افراد، بسته به اینکه در کدام جامعه متولد شده‌اند، به طرق گوناگونی، جامعه‌پذیر می‏ شوند. تداوم تفاوت و تنوع جوامع انسانی از همین‌جا ناشی می‌شود. این تفاوت‌ها حتی در گروه‌های مختلف قومی و دینی در داخل یک کشور، مثل ایران، نیز وجود دارد. از‌این‌رو، در جهانی که روز‌به‌روز به هم پیوسته‌تر می‌شود و زندگی انسان‌ها بیش از پیش با‌هم پیوند می‌خورد، آشنایی کودکان با تفاوت‌های اجتماعی انسان‌ها و تنوع‌های فرهنگی و راهکارهای زیست مسالمت‌آمیز در کنار انسان‌های متفاوت با ارزش‌ها، آداب و هنجارهای متفاوت ضروری است.